Zachód porwany albo tragedia Europy Środkowej

<p>Milan Kundera stawia trudne pytania o tożsamość Europy Środkowej, miotającej się między Wschodem i Zachodem, przepychanej raz w jedną, raz w drugą stronę - pytania, które mimo upływu wielu lat wciąż niestety wydają się niezwykle aktualne.</p><p>Ten opublikowany po raz pierwszy w 1983 w piśmie &quot;Le Dbat&quot; esej, który został przełożony na wszystkie europejskie języki, jest jednocześnie apelem i oskarżeniem:</p><p>Apelem w obronie Europy Środkowej, która dzięki swojej tradycji kulturalnej od zawsze i w całości należała do Zachodu, lecz którą tenże dostrzegał jedynie przez pryzmat jej ustroju politycznego - co czyniło z niej część bloku wschodniego.</p><p>Oskarżeniem, gdyż tragedia tego domu &quot;małych narodów&quot; świadomych swojej kruchości jest w istocie tragedią samej Europy, która nie chciała jej dostrzegać i która nawet nie zauważyła, że &quot;małe narody&quot; zniknęły. Czyż nie było to oznaką jej własnego zniknięcia?</p><p>Skromny pod względem liczby stron utwór nie zawdzięcza swojej wyjątkowej wartości jedynie przekonującej argumentacji, lecz również niezwykle osobistemu, żarliwemu i zatrwożonemu głosowi Milana Kundery, jednego z największych pisarzy europejskich.</p><p>W książce zamieszczono przemówienie młodego Kundery na Zjeździe Pisarzy Czechosłowackich w roku 1967, w pełni Praskiej Wiosny, poprzedzone wstępem politologa Jacques Rupnika, a także przedmowę historyka Pierre&#39;a Nory.</p>