W trosce o dobro współczesnego dziecka

Lektura pracy zbiorowej przygotowanej przez dr E. Dybowską i dr A. Błasiak z pewnością przyniesie korzyść i nie będzie bez pożytku, jeżeli przystąpi się do niej z uwzględnieniem następującego założenia: dzieciństwo jest nieznane i musi pozostać takim z tego względu, że otwarta i nieznana jest przyszłość każdego dziecka. To założenie nie powinno jednak zniechęcać do poszukiwania odpowiedzi na pytanie, kim jest dziecko, lecz wręcz przeciwnie – niewiedza w tym względzie stanowi główną przesłanką do studiowania dziecka i dzieciństwa. Tak samo jak poprzednie epoki, również nasze czasy mają swój sposób patrzenia na ten – jak zgodnie podkreślają pedagodzy i psychologowie – najistotniejszy etap rozwoju człowieka. Omawiany zbiór artykułów odzwierciedla to spojrzenie w wybranych zakresach, którymi są z jednej strony przestrzenie, czy lepiej: środowiska praktycznej działalności wychowawczej, takie jak rodzina, przedszkole, grupa rówieśnicza i szkoła, z drugiej natomiast charakterystyczne zjawiska współczesnego życia, a mianowicie: globalizacja, komputeryzacja i seksualizacji. Nie należy oczekiwać, że podjęte w poszczególnych rozdziałach próby uchwycenia i opisania fenomenu dzieciństwa doprowadzą do uzyskania pełnego jego obrazu. Dzieciństwo pozostanie na zawsze nierozpoznawalne w swej istocie. W niczym nie pomniejsza to faktu, że warto jest je rekonstruować po to, żeby we właściwym kierunku rozwijać troskę o dobro współczesnego dziecka. z recenzji dr. hab. Dariusza Stępkowskiego prof. UKSW