Król Bieszczadów. Tadeusz Janota Bzowski

„Myśl, że miałbym zamienić te wspaniałe lasy, tę cudowną przyrodę, na ciasny pokój biurowy, w którym przewracałbym suche papierki, wprost mnie przerażała. W tej swojej, wymagającej koczowniczego życia pracy, przy straszliwych nieraz warunkach bytowania, czułem się mimo wszystko szczęśliwy. Tu żyłem. W mieście mógłbym tylko wegetować! Tu byłem kimś, tam byłbym niczym. W obecnych warunkach wiedziałem, że praca moja jest pożyteczna. Taka świadomość jest konieczna człowiekowi, jeśli chce dobrze pracować. Bez tego staje się robotem, bezduszną maszyną. W moich Dzikich Polach byłem po prostu sobą”. Wspaniałe wspomnienia inspektora bieszczadzkich parków konnych, hrabiego Tadeusza Janoty Bzowskiego, ukazujące życie na terenie dzikich Bieszczadów i Beskidu Niskiego w latach 50. i 60. XX w., niejednokrotnie wzruszające, przeplatane refleksjami i opowiadaniami o rodzinie, współtowarzyszach życia codziennego i urokliwej naturze Bieszczadów.