Kanon Medycyny Chińskiej Żółtego Cesarza

Neijing („Kanon medycyny wewnętrznej”) to jedno z najważniejszych klasycznych dzieł taoizmu oraz czołowy traktat medyczny tradycyjnej medycyny chińskiej. Jego autorstwo przypisuje się Żółtemu Cesarzowi, Huang Di, który panował w trzecim tysiącleciu p.n.e. Traktat napisany jest w formie dialogu między Huang Di i jego ministrami. Zawiera bogactwo wiadomości z zakresu etiologii, fizjologii, diagnozy, terapii i profilaktyki chorób, jak również głęboką wiedzę o etyce, psychologii i kosmologii. Wszystkie wspomniane zagadnienia są omówione w kontekście holistycznego podejścia, zgodnie z którym życie jest całością powstałą z połączenia i wzajemnego oddziaływania składających się na nie zjawisk. Książka ta ukazuje naturalne prawa rządzące wszechświatem, a jednocześnie zawiera szereg praktycznych rad, pomocnych w kreowaniu długiego, szczęśliwego i zdrowego życia. Kanon medycyny chińskiej Żółtego Cesarza to najstarsze w dziejach ludzkości klasyczne dzieło medyczne spisywane już od IV w p.n.e. Tak jak Hipokrates z Kos (460–377 p.n.e.) uważany jest za ojca medycyny europejskiej, tak Huanga Di zwanego Żółtym Cesarzem uznaje się za ojca medycyny Wschodu. Ten system medyczny to nie tylko wiedza o długowieczności osiąganej dzięki precyzyjnej diagnostyce, znajomości działania pokarmów i ziół. To również pojmowanie tego, jak odnaleźć harmonię we własnym wnętrzu i jedność z tym, co nas otacza. Ta pradawna, unikatowa wiedza medyczna podkreśla współczucie jako najważniejszy składnik niesienia pomocy choremu. W ten sposób staje się bliska współczesnej nam filozofii chrześcijańskiej i wytycza kierunek medycynie Zachodu. dr n. med. Wiesława Stopińska, autorka książki Medycyna między Wschodem a Zachodem