Heksametr

Ostatni tom Słowiańskiej Metryki Porównawczej poświęcony został heksametrowi i innym wzorcom wierszowym antycznym, realizowanym zarówno w utworach oryginalnych jak i w przekładach. Przedstawione w tym tomie prace o imitacjach heksametru i naśladownictwie strof antycznych w literaturach słowiańskich stanowią zbiór monotematyczny, podobnie zresztą jak każdy z dotychczas wydanych ośmiu tomów tej serii, ale różnią się pod kilkoma względami. Prac tych w zasadzie nie łączą, jak się dotąd o to staraliśmy – wspólne założenia metodologiczne. Autorzy tomu obserwują heksametr przez pryzmat rodzimych form wierszowych i opracowanych do ich opisu narzędzi badawczych (pojęć, terminów, metod analizy i interpretacji), różnych w poszczególnych wersyfikacjach. Przy czym istotny okazał się również moment wejścia heksametru do danej literatury narodowej: bardzo wczesny w przypadku literatury czeskiej, a stosunkowo późny w literaturze ukraińskiej i bułgarskiej. Autorzy poszczególnych rozdziałów niejednakowo rozkładali akcenty, koncentrując się na historii heksametru, opisie jego struktury wierszowej i wariantach realizacji lub też na analizie jego funkcjonowania w danej wersyfikacji. Jedni poświęcili więcej miejsca heksametrycznym przekładom z poezji antycznej, inni – kształtowanym heksametrem utworom oryginalnym. Analizę strof wzorowanych na modelach antycznych zawiera rozdział polski i rosyjski, w pozostałych – znajdują się mniej lub bardziej obszerne informacje o występowaniu strof, których rodowód sięga starożytności, w danej literaturze narodowej.