Czarni myśliwi Brygada Dirlewangera

"Czarni myśliwi – recydywiści i kłusownicy, którym Himmler osobiście proponuje wolność w zamian za polowanie na ludzi na terenach okupowanych. Człowiek przystępujący do tej faustowskiej umowy to doktor politologii Oskar Dirlewanger, społeczny wyrzutek, ochotnik z czasów pierwszej wojny światowej, "potępieniec" korpusów ochotniczych. Jako żołnierz, a potem działacz nazistowski podejmuje walkę ze "światem wrogów", którzy zagrażają Niemcom. Dla czarnych myśliwych wojna oznacza polowanie na partyzantów, ale zajmują się także dozorowaniem polskich Żydów w obozach i uczestniczą w tłumieniu powstania warszawskiego. Ludzie z jednostki specjalnej dokonują rzezi, gwałtów, grabieży na taką skalę, że samo zwierzchnictwo SS wszczyna w tej sprawie dochodzenie. Dwieście białoruskich wiosek znika z powierzchni ziemi, w Warszawie z rąk czarnych myśliwych giną tysiące ludzi. Żołnierze Dirlewangera wyróżniają się okrucieństwem w czasie rzezi Woli. Napisana na podstawie materiałów z archiwów niemieckich, rosyjskich i polskich praca Christiana Ingrao stanowi pierwsze całościowe opracowanie na temat kłusowników Hitlera. Książka francuskiego historyka otwiera nową serię Wydawnictwa Czarne – Historia/Historie. Oskar Dirlewanger (1895-–1945) – doktor nauk politycznych, weteran I wojny światowej, ochotnik w hiszpańskiej wojnie domowej, od 1932 roku członek NSDAP. W lipcu 1934 roku skazany na 2 lata pozbawienia wolności w obozie koncentracyjnym za gwałt na trzynastoletniej członkini Związku Niemieckich Dziewcząt, żeńskiej sekcji Hitlerjugend. W czasie II wojny światowej SS-Oberführer i dowódca specjalnej jednostki karnej SS do zwalczania partyzantów, znany ze swego sadyzmu i odpowiedzialny za rozliczne zbrodnie wojenne popełnione na terenie Białorusi, Polski i Słowacji. Za zasługi w tłumieniu powstania warszawskiego Dirlewanger otrzymał awans oraz Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego. 16 października 1944 roku gubernator Hans Frank wydał na cześć Dirlewangera obiad na Wawelu, gdzie wyraził mu „wdzięczność i uznanie za wzorowe operacje przeprowadzone przez jego grupę w toku walk w Warszawie”. W 1945 roku Dirlewanger opuścił jednostkę po tym, jak po raz dwunasty został ranny. 1 czerwca 1945 został aresztowany we francuskiej strefie okupacyjnej. Zmarł w czerwcu 1945 roku w niewyjaśnionych okolicznościach w Altshausen w Badenii-Wirtembergii. ""Książka straszna, pasjonująca, bo niesłychanie niewygodna"". Thomas Wieder, ""Le Monde des Livres""