Audiogenne uwarunkowania zaburzeń komunikacji jęz.

Poznawanie mechanizmu percepcji mowy, a przede wszystkim odkrywanie złożoności zjawisk zaburzeń komunikacji językowej, jest ważnym zadaniem logopedii jako nauki. Logopedia, będąc młodą dyscypliną naukową, szuka metod i narzędzi badawczych pozwalających na zgłębianie fenomenologii mowy i jej zaburzeń. Istotne wydaje się poznanie fundamentalnego związku percepcji i ekspresji mowy, który opiera się na współzależności słuchu i mówienia. Ten aspekt określić można jako audiofonologiczną interpretację rozwoju i zaburzeń mowy. Badania, które zostaną zaprezentowane w tej pracy, dotyczą audiofonologicznego opisu zaburzeń komunikacji językowej, a w szczególności zaburzeń artykulacji (dyslalii), dysleksji i jąkania.