Afirmacja dobra wspólnego

Książka podejmująca problem katolickiej nauki społecznej jako propozycji dla polityki nie wyklucza z grona potencjalnych czytelników tych, którzy wyznają inne wartości niż chrześcijańskie. Możliwa jest "kultura spotkania w wielokształtnej harmonii" (adhort. apost. Evangelii gaudium, 220), której ideał papież Franciszek zaproponował jako pewną naturalną konieczność. Wierzący i niewierzący, katolicy i niekatolicy mogą spotkać się w owocnym dialogu. Jego najgłębszym motywem będzie dobro wspólne, troska o jego realizację. Dobro zasadniczo łączy ludzi, wskazując na wspólne wartości wpisane w naturę człowieka, w jego sumienie, które jest wewnętrznym głosem Stwórcy. Oby każdy, kto weźmie tę książkę do ręki, dał się przekonać, że tylko wolność podporządkowana prawdzie prowadzi do autentycznego dobra wspólnego! Jego znakami rozpoznawczymi są pokój, sprawiedliwość i braterstwo - wartości, o które z zasady powinna zabiegać polityka. Dla każdego, kto pragnie uprawiać "sztukę rządzenia państwem" po chrześcijańsku, pierwszoplanowym znakiem dobra wspólnego jest wiara, odczytywana w sercu jako dar Boży. Trudno zatem się dziwić, że politycy, którzy wierzą w Chrystusa, odczuwają potrzebę dzielenia się tym darem. Pragnienie to jest również jednym z duchowych celów niniejszej książki.