Pustynna wojna Rommla

W styczniu 1941 r., w kulminacyjnym momencie II wojny światowej, Adolf Hitler podjął fatalną w skutkach decyzję o wysłaniu wojsk do Afryki Północnej na odsiecz słabnącej armii włoskiej, która doznawała kolejnych porażek z Brytyjczykami. Martin Kitchen, po mistrzowsku na nowo opisując przebieg kampanii północnoafrykańskiej, dokonuje zasadniczej rewizji oceny jej kluczowych bitew z lat 1941-1943. Analizuje też opracowaną przez Erwina Rommla strategię wojny pustynnej, która przyniosła Niemcom szereg zwycięstw, a jej autorowi zapewniła zaszczytny przydomek „lisa pustyni” i trwałe miejsce w historii. W początkowym okresie kampanii pustynnej Brytyjczycy byli bezradni wobec błyskotliwych działań dywizji pancernych Rommla, z olbrzymią determinacją walczących z liczniejszym i potężniejszym przeciwnikiem. Jednakże właśnie ten pomyślny początek i niechęć Rommla do wypełniania rozkazów doprowadziły za zaangażowania wojsk Osi w kampanię daleko przekraczającą ich możliwości. Pozbawiony posiłków i dostaw niezbędnych do zadania przeciwnikowi decydującego ciosu, Rommel musiał przejść do defensywy i cała śródziemnomorska strategia Hitlera zaczęła ulegać stopniowej dezintegracji. Efektem była utrata całej armii, co w połączeniu z klęską stalingradzką zasadniczo wpłynęło na zmianę biegu wojny.