Pożydowskie. Figury Zagłady w twórczości...

Daria Nowicka, Pożydowskie. Figury Zagłady w twórczości Jerzego Ficowskiego i Władysława Strzemińskiego<br/>Autorka wykazała się gruntowną znajomością wybranych twórców, podjęła wyzwanie interpretacyjne, nie dość że dwukodowe, a w kontekście tytułu serii, w której książka ma być opublikowana, trzeba by rzec: przęsłowe, to jeszcze uwikłane w graniczne doświadczenie katastrofy sensu.Książka stanowi całkowicie nowe ujęcie o pożydowskim doświadczeniu Zagłady u Jerzego Ficowskiego i Władysława Strzemińskiego porównawczo nie pisał jeszcze nikt.<br/>prof. Katarzyna Kuczyńska-Koschany<br/><br/>Wysoko oceniam zamysł Autorki, by posłużyć się kategorią pożydowskie (trwanie zakończonych Istnień) w odniesieniu do wybranej twórczości Władysława Strzemińskiego i Jerzego Ficowskiego. W rezultacie doszło do spotkania twórców nietuzinkowych, wrażliwych na nieobecność / obecność powidokową (obecność modalną, jak mówi badaczka) świata żydowskiego, z determinacją szukających języka, który byłby w stanie ten ambiwalentny status oddać (w jaki sposób poezja Jerzego Ficowskiego jest obrazowym przybliżeniem Zagłady pyta Autorka). Należy podkreślić walory wykładu, dążenie do ścisłości (równoważące konieczność posługiwania się metaforą i jednorazowymi, autorskimi określeniami rozmaitych zjawisk), uporządkowanie, konkluzywność.<br/>Darii Nowickiej wyraźnie zależy na tym, żeby nie oddać się we władzę emocji, którą wywołuje pamięć Zagłady, lecz opisać i zinterpretować estetykę i artystyczne skutki tych emocji.<br/>prof. Piotr Śliwiński<br/>