Ekonomia rozwoju

Celem działalności gospodarczej jest wytwarzanie i konsumpcja dóbr. Z upływem czasu realizacja tego celu doprowadziła do wyodrębnienia się krajów zamożnych i ubogich. Różnice w poziomie zamożności stawały się tak duże, że po II wojnie światowej pojawiła się konieczność przeciwdziałania ubóstwu w skali światowej. W ten sposób powstała ekonomia rozwoju. Rodowód ekonomii rozwoju jest złożony. Początkowo pozostawała ona pod wpływem ekonomii klasyczno-neoklasycznej i keynesowskiej, następnie wypracowała własne metody badawcze. Są nimi podejścia przyrodnicze (geograficzne) i historyczno-instytucjonalne, które ostatecznie zostały połączone w jedno podejście, tj. przyrodniczo-historyczne. Jego istotną część stanowią teorie ludnościowe. Badania przyczyn zamożności i ubóstwa wymaga ujęcia ogólnoświatowego (globalnego). Występują tutaj zagadnienia jednej ścieżki rozwoju oraz dualizmu gospodarczego świata, z którymi wiąże się tematyka jedności i dualizmu ludnościowego. Doprowadziły one do pojawienia się odmiennych koncepcji rozwojowych, w których różne znaczenia przypisuje się działalności państwa, rynkowi oraz integracji gospodarczej. W książce omówiono także alternatywne podejście do działalności gospodarczej, w których mniejsze znaczenie ma pomnażanie zamożności, a większe – zadowolenie z życia. Są nimi ekonomia behawioralna i ekonomia szczęścia. Podręcznik jest przeznaczony dla studentów kierunków ekonomicznych.